Duński astronom Tycho Brahe (1546–1601) cenił dzieło Kopernika zwłaszcza za jego rozwiązania matematyczne, uważał jednak, że elegancja modelu heliocentrycznego to za wysoka cena za rezygnację z nieruchomej Ziemi. 

Johannes Kepler (1571–1630) stał się zwolennikiem heliocentrycznej teorii Kopernika za sprawą Michaela Maestlina, który wprowadzał go w tajniki astronomii na uniwersytecie w Tybindze.

Większość rozważanych modeli kosmologicznych jest oparta na zasadzie kopernikańskiej, według której w dużej skali Wszechświat wygląda tak samo, niezależnie od położenia obserwatora.

Standardowy model Wielkiego Wybuchu jest powszechnie przyjmowaną teorią ewolucji Wszechświata.

Jednym z nierozwiązanych zagadnień fizyki i kosmologii jest problem pochodzenia praw przyrody, wartości stałych fundamentalnych i rzekomej niezwykłej koincydencji pomiędzy wartościami tych stałych.

Standardowy model Wielkiego Wybuchu znakomicie przeszedł wiele testów obserwacyjnych, także o charakterze experimentum crucis.